André Krijnen

Wat me altijd verbaast van mensen die zeggen dat ze moe zijn van het werken? Is dat psychisch of lichamelijk? Te weinig slapen, problemen, te weinig goed eten, noem het maar op? Waar ligt dat nou aan? Ik kan het af en toe niet bevatten… Ligt het misschien aan de werkdruk, of aan de manier van werken? Ligt het aan de mensen waarmee je werkt?

Het zijn allemaal van die dingen die parte zouden kunnen spelen als je moe bent… Ik zelf wordt echt niet moe van werken, het tegendeel zelfs… ik krijg er energie van… iedere dag weer ben ik blij dat ik kan werken, en hoop ik altijd dat er teveel werk ligt. De reden dat ik hoop dat er teveel ligt dat betekend dat ik er tegen aan mag gaan… Yes, mensen kunnen dat af en toe niet bevatten, maar ik vind het heerlijk als ik een druk op me heb.

of ik nou 40 uur of 60 uur moet werken dat maakt me niet eens uit… het belangrijkste is dat ik kan werken op de manier zoals me dat zelf bevalt, en op de snelheid die mij bevalt. Als ik in een te laag tempo moet gaan werken dan trek ik dat niet, want daar wordt ik moe van… dan krijg je het gevoel dat ik bezig moet zijn om maar bezig te zijn. Dan moet je op een tempo werken wat je niet ligt.

Te weinig slapen kan wel resulteren in een vermoeidheid, maar dat heeft dan niets met werken te maken, maar met de gesteldheid van een persoon. Aan me eet patroon zal het niet liggen, want ik eet genoeg om 2 tot 3 mensen te voeden, hahaha.

Neej, je wordt niet moe van werken, je wordt moe van alles daarom heen. Een relatie wat niet loopt, conflicten op het werk, het werk bevalt je niet, je slaapt te weinig, noem het maar op. En als mensen zeggen dat ze moe zijn van werken dan kun je je afvragen of ze niet ergens anders moe van zijn… ls het goed is doe je je werk wat je graag doet, en waar je goed in bent. En af en toe zul je dingen doen die je niet bevallen, maar dat is nu eenmaal het werkleven… heeft niets mee te maken dat je moe bent van werken, maar eerder dingen doet waar je niet goed in bent, waar je dus meer je hersenen moet gebruiken…

Ik kan begrijpen dat je wel lichamelijk moe bent, we worden immers allemaal wel een dagje ouder, en voor mensen die lichamelijk werk verzetten die zullen het heus wel zwaarder hebben… maar er is niets zo fijn als lichamelijk moe zijn… lichamelijk moe betekend dat je lichaam wat te doen heeft gehad… en dat is alleen maar positief. Dat geeft je ook een voldoening, althans in mijn geval dan… voor een ander kan ik niet spreken.

Waar ik me wel aan stoor is dat mensen lopen te zeiken dat ze teveel werk op hun bordje hebben, of dat ze helemaal vol zitten in hun hersenpan… houdt in dat ze het gewoonweg niet aan kunnen, en dus in weze niet geschikt zijn voor het werk wat ze beoefenen…

Waar ik wel moe van kan worden is het lange reizen in de auto om naar een klant toe te gaan, omdat je er zo vroeg uit moet en ‘s avonds laat pas thuis komt, maar dat heeft dan weer niets met werken te maken… dat kost best veel energie, want je bent gewoonweg op pad zonder eigenlijk daadwerkelijk bezig te zijn met werken. Ja werken bijv in je auto, omdat er genoeg mensen zijn op de weg waar je gewoon voor moet opletten dat ze niet spontaan naar links komen zetten als je naast ze rijdt, of dat er weer is een debiel is die niet kan rijden. Dat zijn van die dingen waar je gewoon weg op moet letten en dat kost energie.

Ach zo kan ik uren blijven schrijven over dit soort zaken, maar ik vind het heerlijk om te werken… het geeft me voldoening om een klant vrolijk te zien als je een product oplevert, of dat je problemen verhelpt… dat is een doelstelling die ik mezelf iedere dag weer stel. Gewoon dingen bewerkstelligen waar je mensen mee kan opvrolijken.

Het was weer zover een festival. Een festival net voor de zomer. Sonisphere, en hoe pakte ze uit. Super kan ik wel zeggen. Helaas konden twee bands niet komen (The Sword en Mastodon). Dit werd uiteindelijk de line-up:

20.45 – 22.45 METALLICA
19.00 – 20.15 SLIPKNOT
17.30 – 18.30 KORN
16.00 – 17.00 DOWN
14.45 – 15.35 LAMB OF GOD
13.15 – 14.10 KAMELOT
12.00 – 12.50 PENDULUM

De eerste band Pendulum vond ik persoonlijk niets aan. Not my kind of shit, maar het zal andere mensen ongetwijfeld geboeid hebben. Een beetje prodigy mix-up, etc, maar een beetje jammer zeg ik dan maar.

Kamelot en Lamb of God waren gewoon lekker ouderwets. Gewoon goed, en zoals het hoort 🙂 Down was niet echt mijn muziek, dus ik ben toen ook niet echt daar mee bezig geweest. Nopez, ik heb geprobeerd om Guitar Hero III Metallica edition te doen op zo’n geinig podiumpje. Helaas, was weer net te laat, hahaha.

Op naar Korn. Nou Korn heeft er echt een vette show van gemaakt. Hoewel ik hier niet zo heel veel van meegekregen heb, omdat ik zo nodig in een moshpits moest zitten roeren, hahaha 😛 Resultaat, last van me ribben, dikke onderarmen, gekneusde bols, veel blauwe plekken en schrammen, en ook nog een zooi blaren op me tenen. Yeahaa, zoals het hoort. Bier, leuke vrouwen, goeie muziek en een vette moshpit.

Ik moest helaas tijdens Korn naar voren toe gaan, omdat een vriend van me later zou komen. Vraag me niet hoe, want hij had een opgezwollen gezwikte voet. Maar hij had ballen en kwam alsnog!! YES, zo hoort het! Je moet er wat voor over hebben, om iets goeds te zien. Niet janken, maar gaan. Alchohol doet de rest wel.

Slipknot was cool, maar goed. Was ook bezig om een beetje te eten, nog meer te drinken en zoals gewoonlijk belandde ik ook weer een moshpit. Yeahaa, dat leverde me uiteindelijk blauwe ballen op vanwege een knie die rechtstreeks naar binnen kwam zetten. Auwww dat deed pijn!

Metallica, was echt subliem. Heerlijk genoten van de muziek. En zoals ik me dat kon herinneren van 2004, waren de solo’s ook weer is uptempo en gewoonlijk weer foutloos, althans zover ik dat kon analyseren. Het geluid en vuurwerk was echt super. Jammer dat het dan maar 2 uurtjes duurt zo’n optreden. Mag altijd meer zijn.

Bron: nu.nl
Uitgegeven: 3 juni 2009 12:15
Laatst gewijzigd: 3 juni 2009 12:15
DEN HAAG – Vaders hebben hogere inkomens dan mannen zonder kinderen, maar zijn minder gelukkig. Tot deze conclusie kwam Renske Keizer van het demografisch instituut NIDI in Den Haag.

Binnenkort publiceert zij een artikel hierover in het prestigieuze tijdschrift European Sociological Review.

”Vaders verdienen gemiddeld 6 procent meer dan kinderloze mannen”, zei Keizer woensdag.

Dat mannen zonder kinderen het economisch slechter doen, komt volgens de sociologe vooral doordat vaders vaak kostwinners zijn en daarom een grotere ambitie hebben om meer geld in het laatje te brengen.

Keizer gebruikte voor haar onderzoek een bestaande databank met demografische gegevens; de Nederlandse Kinship Panel Study. Hieruit lichtte zij bijna 1500 mannen in de leeftijd van 40 tot 50 jaar.

Nauwelijks onderzocht

”Kinderloosheid bij mannen is tot nu toe nauwelijks onderzocht”, zei Keizer. Van het al dan niet krijgen van kinderen wordt vaak gedacht dat het veel meer impact heeft op het leven van een vrouw, dan op dat van een man. ”Ten onrechte”, vindt de jonge promovenda, die heel veel onderzoek doet naar dit onderwerp.

De mannen die Keizer bestudeerde, hadden een vragenlijst ingevuld waaruit bleek hoe gelukkig zij zich voelen.

Kinderloze mannen zijn een fractie gelukkiger dan vaders, was de uitkomst. Volgens de wetenschapster hebben mannen met kinderen over het algemeen minder tijd voor zichzelf en hun partner, wat zij als negatief ervaren.

Meer betrokken

Ten slotte bleek uit het onderzoek dat vaders meer betrokken zijn bij de gemeenschap. Zo hebben zij meer contact met hun familie, buren en sportverenigingen. Volgens Keizer ligt de oorzaak voor de hand.

”Dat ligt aan de kinderen. Doordat zij naar school gaan en bijvoorbeeld op een sportclub zitten, komen vaders vaak ook op deze plaatsen.”

Ook de moeder, die bij het overgrote deel van de ondervraagde vaders in beeld was, speelt hierbij volgens de onderzoekster een grote rol: ”Vrouwen steken over het algemeen meer tijd in het onderhouden van de sociale contacten.”

De aankomst in Tilburg was al net zo erg als in ieder ander ziekenhuis, maar iedere keer hoop ik op een wat gezelligere stemming. Je kunt het amper zeggen, maar zelfs op een begrafenis is er nog meer sfeer… Maar goed. Ik moest eerst een ponsplaatje halen, want ja die had ik dus nog niet. Okay dan, nou zo gezegd zo gedaan. Kaartje gehaald, en hup naar de chirurg. althans dat vermoeden had ik.

De foto die aangeleverd was door me tandarts konden ze niets mee dus er moest een nieuwe foto gemaakt worden, waar ik natuurlijk ook weer voor mag betalen. Maar okay, het zij zo. Een fototje gemaakt en toen mocht ik meej. Voor de zekerheid was de vriendin van Erwin meegegaan, mocht ik namelijk niet n staat te kunnen zijn om te rijden. Die liep dus met me meej naar het hokkie van de chirurg waar een stoel in het midden staat. Met een wasbakkie en wat apparatuur en voor de rest zo saai als de pest.

De zuster kwam binnen en begon gelijk te zeiken dat Ineke dus niet bij het werkelijke werk aanwezig mocht zijn, omdat het volgens de kaakchirurg niet nodig is, waarschijnlijk vind de chirurg niet echt prettig dat er iemand op zijn vingers zit te kijken. Tsja, geef em is ongelijk, maar goed. Het was ook niet de meest vrolijke kerel die je je zelf kan voorstellen. Okay, ik kreeg 7 spuiten in me donder gespoten, zodat ik daar even van kon genieten. Lekker pijnlijk, maar de pijnlijkste was de gehemelte. En die kerel spoot het er in alsof ie de benzine slang in zijn auto drukte. Hard en ongevoelig kreeg ik die spuiten zo me giechel in.

Ach ja, de spuiten zaten er in en toen kwam de zuster terug om me in te pakken met grote groene lappen. Zodat ik voor geen meter mee kon kijken met wat de dokter allemaal ter hande nam. Ach ja, boeiend, ik denk dat ik dat ook niet erg graag zou willen zien. na ongeveer 5 minuten die voor je gevoel een half uur duurt kwam hij er bij zitten en kon ik mijn smoelwerkje open houden.

Ik met een bonkende hart, klamme handen, zwetende bovenlichaam begon deze automonteur in me gebid te boren, te zagen, te bewerken, en te demonteren. Voor je gevoel wordt je hele bek uit zijn verband getrokken door het geleur van de zuster die een slang je strot in douwt om alles zo goed mogelijk weg te zuigen. Ik moest met me kin op de borst naar de chirurg toe kijken, maar ja, die zuster trok zo hard aan me wang dat ik automatisch weer recht lag. Me verkrampte spieren, klamme handen en het zweet begon me echt uit te breken. Ik voelde alles verkrampen, alsof je een compleet fitness traject aan het afwerken bent.

Me handen hielden verkrampt de stoel vast. het wegboren van me kies was het langste werk. Het leek allemaal simpel te zijn, maar voor de chirurg was dit ook niet zijn dagelijkse werk, want normaal viel het gewoon weg te snijden, maar bij mij helaas niet. De wortels zaten goed diepweggewerkt in me strotje. Alsof ze al van te voren bepaald hadden dat ze niet zomaar de kies er uit lieten halen. Het gevolg was dat een simpel procesje voor de chirurg uiteindelijk een vervelend klusje werd, omdat hij met moeite mij kon tegenhouden. Alles verkrampte, geen spier in me lichaam die ook maar enigzins konden ontspannen.

Uiteindelijk na een uur was de onderste verstaandkies er uit. De bovenste kon hij met een paar keer goed trekken er zo uitsleuren. Het erge was dat je gewoon voelde dat je kies er uitgehaald werd. Het leek een leegte die in je mond zat. Alsof je dus gewoon leeggeplukt zonder dat je daadwerkelijk die pijn voelde. Zow, na wat hechtingen er in was ik dan uiteindelijk klaar. De monteur had zijn werk gedaan en kon verder met zijn volgende patient. Kreeg ik de opmerking dat ik 5 dagen niet mocht roken. YEAH RIGHT!! WHAHAHAHA . Okay ik heb dit wel lang volgehouden, wel 1 dag om precies te zijn, maar ja.

Iedereen loopt er zo over te zeuren dat je met pijn komt te zitten. Nou de pijn vind ik echt wel meevallen. Wat erger is die opgezwollen wang. Daar zit ik meer over in. Als deze niet zo opgezwollen zou zijn had ik vanavond wel effe de stad ingedoken, maar dat zit er nu effe niet in… Ik ga niet als Gollem van Lord Of The Rings de stad in, hahaha. Alhoewel ik denk dat je wel veel bekijks zou hebben. Maar goed. Al met al vind ik het nog wel meevallen. Ik denk dat die paar dagen gewoon een beetje zeurderig is, maar daar houdt het ook verder mee op. Ik kan er niet echt van wakker liggen…

Vandaag de dag wordt je in Nederland bekeurt voor niet zinnige overtredingen. Wat natuurlijk vaak onterecht is. Het is gewoon bullshit als je bekeurd wordt voor bumperkleven en te hard rijden. Neem onze oosterburen als voorbeeld daar kunnen ze in Nederland wat van leren.

Ik ben gisteren vertrokken vanuit het nietige nederland naar het grote Duitsland. En als je Nederland uit komt dan zie je het verschil. Iedereen rijdt hard en te hard natuurlijk ook nog is. Als daar wordt aangegeven om 70 te gaan rijden, rij dan maar rustig honderd, want iedereen rijdt zo hard. Maar goed ik moest even rustig aan doen, en op zoek gaan naar een tankstation. Niet zo moeilijk zou je denken in het grote Duitsland, maar dat viel dus nog best wel tegen. Na 110 km gereden te hebben in Duitsland kwam in dan uiteindelijk een Autohoff tegen. Dus ik ben daar gaan tanken. Wat je hoort te doen als je tank zo goed als leeg is.

Na eenmaal getankt te hebben ben ik weer de snelweg opgegaan naar het mooie Berlijn. Ik ben de snelweg opgegaan en al snel kwam ik een BMW tegen die echt wel harder reed als 130. Dus ik ben deze maar gaan volgen. Zo rond de 180 km/h reden wij achter elkaar aan richting Berlijn. Echter je zag je geen reet door de regen die mals uit de Duitse atmosfeer kwam zeilen. Maar goed geen enkel probleem. Volg de lichten van de BMW. Dus al na een half uur had ik alweer een 90 km afgelegd en het de BMW moest afslaan. Bij Hannover kwam ik dan een Nederlander tegen in een mooie Audi A4. Gezellig daar rijden we is achteraan. Gemiddeld weer zo’n mooie 180 km/h reden we richting Berlijn. We kwamen politie tegen op de rechterbaan en de meeste Duitsers reden ook niet echt veel harder door het zeikerige weer. Maar wij reden dus dat wel. Mooi landschap zeggen ze dan in Duitsland. Nou ik heb weinig gezien.
Het merendeel wat ik zeg was waterdruppels, een audi voor me. En wat flitsen van andere weggebruikers. Wel humor. Natuurlijk heb ik wel het uiterste uit me auto gehaalt en al snel zat ik dik over de 200+ per uur. En het duurde even of ik kwam bij de 220, 230 en uiteindelijk 240. Maar toen hield het ook snel op, want mijn begrenzer sloeg er in. Ja lieve mensen mijn auto is begrensd bij de 240. Volgens mij vanwege de risico’s die hierboven komen. Maar goed. Het was een ervaring op zich moet ik zeggen en het was ook nog is leuk. Al bumperklevend gingen de Audi A4 en ik richting Berlijn en al snel voegde zich een VW Touareg zich aan ons toe. Natuurlijk geen Diesel, nee een benzine. En die had er ook aardig zin in. Dus die ben ik maar gaan volgen. De andere nederlander hield het namelijk boven de 200+ niet meer uit, en kon dit meer trekken.

Ik was ’s ochtends om kwart voor elf vertrokken, en na 200 km was ik bij de duitse grens. Dat is in Nederland dus ook echt 2 uur reizen. Dus om 13:00 kwam ik aan de grens. In Duitsland moest ik dan 550 km afleggen om in Berlijn te geraken. Dat was incl. tanken natuurlijk. De trip heeft me anderhalve tank diesel gekost. En ik kan je verzekeren. In nederland is de diesel dus goedkoper. Voorheen was dat niet het geval. Maar ik heb 530 km in 3 uur en 20 minuten afgelegd.Dat is best wel snel. Echter die laatste 20 km heeft me drie kwartier gekost omdat het druk is in Berlijn. Alles bij elkaar een leuke trip om mee te maken. En komende donderdag mag ik dan ook weer terug richting nederland. Dan zal het wel iets drukker zijn op de duitse wegen.

Bumperkleven wordt gezien in Duitsland als normaal. Waarom zou je denken? Nou dat heeft de volgende reden. Je rijdt langzamer dus je rot maar op naar de rechterbaan. En terecht. Die zeikstralende Nederlanders die 100 gaan rijden op de linker baan. Neej. Duitsers begrijpen elkaar. Je gaat maar naar rechts als er een ander voorbij komt. En niet te lang linksblijven hangen, want je wordt wel naar rechts gedrukt. Wat ik ook normaal vind. Maar in Nederland schijnt dit niet te kunnen. Maar nederlanders moeten begrijpen dat ze niet alleen zijn. En toch reageren ze zo.